آنها که دستشان تنگ بود و خرمن و مزرعه ای نداشتند ،
می رفتند و پشت سر دروگران راه میرفتند و
خوشه های جامانده را از زمین بر می داشتند و
گاها صاحب مزرعه به دروگران دستور می داد که
شه درو کنند تا چیزی هم گیر خوشه چین ها بیاید .
حافظ می فرماید :
ثوابت باشد ای دارای خرمن
اگر رحمی کنی بر خوشه چینی
فکر می کنم بسیاری از دستفروشان
« خوشه چین » های روزگار ما هستند ،
آنها که در این هوای سرد چشم دارند
به اینکه از جیب ما « اسکناسی » بیرون بیاید و
چیزی از بساط مختصرشان بخریم .
گاهی لازم است شه درو کنیم و شه خرج کنیم .
" امید کسی را ناامید نکنیم "
وبلاگ و کانال عشق فقط خدا
درباره این سایت